Έχω κάπως μπερδευτεί...
Η πρώτη φωτογραφία είναι από τις διαδηλώσεις για τον άδικο θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο κόσμος έδωσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΒΙΑ. Δεν έχει σημασία άν η σφαίρα κατέληξε στην καρδιά του από εξοστρακισμό: δεν πυροβολείς απερίσκεπτα μέσα στο πλήθος (και όποιον πάρει ο Χάρος).
Η δεύτερη φωτογραφία δείχνει τα αποτελέσματα της δράσης των "κουκουλοφόρων" (μόνο;) στην οδό Στουρνάρη. Και εδώ το "πλήθος" (και τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης) έδωσε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΒΙΑ, εφόσον προέρχεται από εμάς.Η τρίτη φωτογραφία είναι παλαιότερη. Δείχνει τη δολοφονία ενός άλλου παιδιού, του φοιτητή Θάνου Αξαρλιάν από τη ρουκέτα της 17Ν στις 14.07.1992. Και αυτός από εξοστρακισμό πήγε. Για τον θάνατο αυτό ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ. Κανείς δεν ξεσήκώθηκε. Ούτε τα Μέσα, ούτε οι φοιτητικές νεολαίες. Δεν έγινε καμμία διαδήλωση, καμμία εκδήλωση διαμαρτυρίας, κανένας σαματάς. Στη συλλογική συνείδηση, ο Θάνος ήταν απλά μία "παράλληλη απώλεια".
Όταν (και εάν) σαν λαός μάθουμε ότι η βία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ, τότε μπορεί να αποκτήσουμε δημοκρατία.
