Tuesday, March 13, 2007

ΑΚΟΜΑ 7 ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Σε αντίθεση με τη Γοργόνα είμαι πολύ σινεφίλ (αλλά μόνο στον κινηματογράφο ή βλέποντας DVD, παρακολουθώ ελάχιστη τηλεόραση). Ιδού λοιπόν οι κατά τον Βίκτωρα 7 ταινίες που πρέπει να δεί κανείς πριν ξενιτευτεί στο εξώτερο διάστημα.

1. (Number One) Τα Φτερά του Έρωτα (Die Himmel ueber Berlin): Για το φοβερό (γερμανικό;) λυρισμό τους και τη διάχυτη αίσθηση του τέλους μιάς εποχής (λίγο πριν τη πτώση του Τείχους).

2. The Matrix: Γιατί η επιστημονική φαντασία μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς όλα τα ενδεχόμενα.

3. Οργισμένο Είδωλο (Raging Bull): Γιατί υπήρξε εποχή που ο De Niro ήταν ηθοποιός-πρότυπο και δεν αναλώνονταν σε σαχλοκωμωδίες.

4. Σήμα κινδύνου (The Ring): Γενικά το καλύτερο θρίλερ όλων των εποχών (η αμερικανική εκδοχή).

5. Στην κόψη του Ξυραφιού (Razor´s Edge): Και το αυθεντικό με τον Tyron Power και το ριμέϊκ με τον Bill Murrey. Πολύ ανώτερα του βιβλίου του Σώμερσετ Μωμ. Μεταφυσική, φιλοσοφία και ρεαλισμός σε ένα μοναδικό συνδυασμό.

6. Traffic: Δεν ξετρελάθηκα με την ταινία, αλλά τα πρωτοφτιάξαμε με τη΄Γοργόνα παρακολουθώντας την.

7. Συνηθισμένοι άνθρωποι (Ordinary People): Πραγματικά αξέχαστη ταινία. Πήγα να τη δώ με έναν κολλητό και την ώρα της προβολής έγινε ο Μεγάλος Σεισμός του 1981.

5 comments:

An-Lu said...

Σμουάκ μωρούλι μου!
(εγώ πάλι ΔΕΝ έβαλα το Τραφικ διότι είχαμε πιο σημαντικά πράγματα να κάνουμε από το να βλέπουμε την ταινία!)

Dormammu said...

Λοιπόν, δεν τρομάζω εύκολα με τα θρίλερ. Έχω δει εκατοντάδες, μέχρι και splatterιές χειρίστου είδους και γενικώς ξεκαρδίζομαι στο γέλιο βλέποντάς τα.

Στο The Ring, (το αμερικάνικο)πραδέχομαι ότι βγήκα απο την αίθουσα άρρωστος. (Αυτό τώρα μαλλον είναι καλή κριτική για την ταινία, έτσι...?)

victor said...

@an-lu

Καλά, τώρα θα αρχίσω να κοκκινίζω!


@dorm

Ούτε εγώ τρομάζω (μόνο όταν βλέπω τον εαυτό μου στο καθρέφτη), αλλά το The Ring ήταν όντως καλό.

Σταυρούλα said...

Τα φτερά του έρωτα είναι υπέροχη ταινία. Όσο για το οργισμένο είδωλο συμφωνώ. Ταινιάρα!

victor said...

@renata

Εκτός αυτού, η ταινία αυτή μου θυμίζει την εποχή που πήγαινα κινηματογράφο κάθε μέρα (άμα είσαι νέος...). Τότε δεν υπήρχαν DVD, home theater και λοιπές ανέσεις, υπήρχε όμως κοινωνική αλληλεπίδραση έστω και παρακολυθώντας μία ταινία μαζί με δεκάδες άλλους ανθρώπους.